insanın eviymiş gibi hissetiği yerler

Kendi evim de dahil olmak üzere bu hissi yaşadığım hiçbir yer yok. Ömrümün sonuna kadar bir göçebe gibi ordan oraya savrulacağım sanırım, evimi bulamadan göçüp gideceğim.

Dolmuşlar oldu artık içerisinde bir şeyler yiyip içip uyuyakalabiliyorum Onun dışında sokakta köşe başlarında kedinin köpeğin bol olduğu yerler vardır oralar tam olarak bana ait

seviştikten sonra kafayı koyup nefeslendiğin iki meme arası yumuşaklık. burada çok fazla değişken var farkındayım fakat en önemlisi oradaki yumuşaklık hissi.. güzel bir ten kokusu eşliğinde yumuşak memelere yaslanma hissi taze yıkanmış nevresim kokusunda uyumaya benzer.

Huzuru hissedebildiği yerlerdir sanırım. Benim henüz böyle bir yerim yok.

kendim olabildiğim yerler evimde gibi hissettirir diye düşünüyorum, daha bulamamış olsam bile

Lise sınıfı.. özellikle de her dakika uyuduğumuz ve ağrılarımızın sebebi olan tahta sıralar..:’)

Kendi evimden başka hiçbir yerde hissedemezdim, yanyana uyuyana kadar ...

Sevdiceğimin kalbi

Eskiden Kütüphane şimdi o da yok

(bkz: Ali Sami Yen Spor Kompleksi Türk Telekom Arena ) seni çok özledim evim acil kavuşmamız lazım...

Sevgilimin göğsü inanın başka bir yer evim kadar olmuyor.

Dayımların ev.. Arasam hep yanımda oldu, babamdan çok ona derdimi anlatırım, nereye istersem beni götürür. Onlar da kalsam ne istesem eve alır. İyi ki dayımsın

hastane asıl mesai hastaneden çıktıktan sonra başlıyormuş gibi hissediyorum

Öğrenci evim :(

onun yanı

(bkz: asosyal sözlük) biz bu platformun fedaileri, delileri, serdengeçtileriyiz kardeşlerim.

3 yer: sevdiğim kişinin göğüsü, annemin dizi, babamın yanı...

İnsan nerede mutlu ve rahatsa orası evidir onun altında için. Kimi ailesinin yanını evi görür kimi ailesinden olabildiğince uzağı

Adana Ekrem Tok hastanesini bu konuda tek gecerim. Kendini zincirsiz daha doğrusu normsuzların arasında o kadar güvende hissetmiştim ki tarifi namümkün.

Sanırım yok Kendimi her yerde yabancı gibi hissediyorum

Evimde bile evimdeymiş gibi hissetmiyorum ki

İş yerim. Cuma günleri ekseri sabahlıyoruz. Zaten normal günlerde 10'dan aşağı çıktığımız yok. (bkz: Zaabağ kadar buradayık)

aidiyet duygusuyla hep çok büyük sorunlarım vardı. hala var. bu yüzden bu tarz şeyleri pek hissedemiyorum. ama bence insanın sevildiğinden hiçbir şüphesinin olmadığı ve ciddi anlamda huzurlu hissettiği yerler olabilir.